അസമയത്തെ അതിഥി...

വെയിൽ ചാഞ്ഞതോടെ ആരംഭിച്ച തുലവർഷമഴ അല്പം മുമ്പാണ്
തോർന്നത്.ഇടിവെട്ടും കാറ്റുമുണ്ടായിരുന്നു.സന്ധ്യായായിട്ടും കരണ്ട്
വന്നിട്ടില്ല..ആകാശം തെളിഞ്ഞു; അപ്പോഴേക്കും സൂര്യൻ മറയാൻ
തുടങ്ങിയിരുന്നു. വെയിലില്ല എങ്കിലും വെളിച്ചമുണ്ട് .പക്ഷെ മുറിയിൽ
ഇരുട്ടും ഉഷ്ണവും അഭയാർഥികളെപൊലെ വന്നെത്തികഴിഞ്ഞു.
മെഴുകുതിരിയൊന്നും തപ്പിയിട്ട് കാണത്തതിനാൽ പഴയനിലവിളക്കിൽ
എണ്ണയൊഴിച്ച് കത്തിച്ചു.മുറിയിൽ പരന്ന അരണ്ടവെളിച്ചത്തിനൊപ്പം
ചുമരിൽ ഭയപെടുത്തുന്ന നിഴലുകളും പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. വാലും,വലിയ തലയും
വവ്വാൽ ചിറകും ദംഷ്ട്രകളുമൊക്കെയുള്ള രൂപങ്ങൾ......
ഇരുട്ടായിരുന്നു ഇതിലും ഭേദം...
പുറത്ത് വാതിലിൽ ആരോ മുട്ടിയോ...? ഞാൻ വാതിലിലെ സ്പൈ ഗ്ലാസ്സിലൂടെ
പുറത്തേക്ക് നോക്കി ...ഇല്ല .പുറത്താരുമില്ല .
ഞാൻ തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ വീണ്ടും മുട്ടുകേട്ടു..
എന്തോ എനിക്ക് പതിവില്ലാത്ത ഒരു ഭയം അനുഭവപെട്ടു.ആരോ പുറത്തുണ്ട്.
സന്ധ്യയാകുമ്പോഴേക്കും ഇതാണവസ്ഥയെങ്കിൽ ഞാനീ രാത്രി എങ്ങനെ
കഴിച്ചു കൂട്ടും..
ആരായിരിക്കും ഈ അസമയത്തെ അതിഥി?വാതിൽ തുറക്കാനൊരു മടി
വീണ്ടും സ്പൈ ഗ്ലാസിലൂടെ തന്നെ എത്തിനോക്കി..ഇല്ല..ആരുമില്ല..ഗേറ്റ് വരെ
കാണാം ..അതടഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്..പക്ഷേ, വരാന്തയിലെ ചൂരൽ
കസേരയിൽ എന്തോഅനങ്ങുന്നുണ്ട്..ഒരു പൂച്ചയാണ് .കസേരയിൽ സുഖമായി
ഇരിപ്പാണ് ചങ്ങാതി.വാതിൽ തുറന്ന് അതിനെ ഓടിച്ചു വിടണോ? വേണ്ട പൂച്ചയാണെങ്കിലും
ഈ അസമയത്ത് ഒരു കൂട്ടായി അതവിടെ ഇരിക്കട്ടെ..
ഏതായാലും വിളക്കു കത്തിച്ചു വച്ചതല്ലെ ..ഒന്നു പ്രാർഥിക്കാം. പതിവുള്ളതല്ല..പക്ഷെ
ഒറ്റക്കാവുമ്പോൾ പല പതിവുകളും തെറ്റിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ.....
“....അർജുനൻ ,ഫൽഗുനൻ ,പാർഥൻ .....”
അർജുനന്റെ പത്തുനാമങ്ങളും കൃത്യം എണ്ണി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ,വീണ്ടും പുറത്ത് മുട്ട് കേട്ടു.ഇത്തവണ
വളരെ ഉച്ചത്തിലും വ്യക്തവുമാണ്..മൂന്നു തവണ മുട്ടി..ഒരു പൂച്ചയോ മറ്റോ വാതിലിൽ മാന്തി
ശബദമുണ്ടാക്കുന്നതു പോലെയല്ല..വിരൽ മടക്കി ആരോ അക്ഷമയോടെ മുട്ടിയതാണ്.
വാതിൽ തുറക്കുകതന്നെ.ബോൾട്ടിൽ കയ് വച്ച് ഒരല്പനേരം ശങ്കിച്ചു നിന്നതിനു ശേഷം
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് വാതിൽ വലിച്ചു തുറന്നു.. അപ്പോൾ....................,
അപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്ത് തറച്ചു നോക്കി നിൽക്കുകകയാണ് വർഷങ്ങൾക്ക്
മുൻപ് മരിച്ചുപോയ സർവ്വശ്രീ ഗോപാലൻ നായർ,............(തുടരും)
സുഹൃത്തുക്കളെ ഇതൊരു കഥയല്ല അപസർപ്പകം തീരെയുമല്ല.എന്റെ ജീവിത
ത്തിലുണ്ടായ സത്യ സന്ധമായ ഒരനുഭവമാണ്.പക്ഷെ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ആ നിമിഷം
വരെ ഞാനനുഭവിച്ച ഭയമുണ്ടല്ലോ,അതു വല്ലാത്തതാണ്..
എനിക്കു തോന്നുന്നു ഇത്തരം ഭയങ്ങളാണ് അപസർപ്പക കഥകളുടെ ബീജം.
ഞാനൊരു കോനൻ ഡോയലോ കോട്ടയം പുഷ്പ നാഥോ എന്തിന് ഒരു തോട്ടുങ്ങൽ അദ്രമാനോ
ഒന്നുമല്ല.. പക്ഷെ ഒരു അപസർപ്പകൻ എന്റെ ഉള്ളിലും ഉണ്ട്.എനിക്ക് തോന്നുന്നു
കഥകൾ ഇഷ്ടപെടുന്ന എല്ലാവരുടെ ഉള്ളിലും ഇത്തരമൊരാളുണ്ടാകുമെന്ന്.
ഈ കഥ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിനും ഇത്തരം
ഒരനുഭവമുണ്ടായതായി പറഞ്ഞു.പക്ഷെ അതിന്റെ കഥാഗതി തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു
ആ കഥയും ഈ കഥയും ഒക്കെ വിശദമായി തന്നെ പോസ്റ്റുന്നുണ്ട്.ആ അപസർപ്പകങ്ങളുടെ
ഒരു ട്രെയ്ലർ മാത്രമാണ് ഈ പോസ്റ്റ്.പിന്നെ ഇതു വായിക്കുന്ന ആർക്കെങ്കിലും ഇത്തരം
അനുഭവങ്ങളുണ്ടെങ്കിൽ അഥവാ നിങ്ങൾ അനുഭവസമാനമായ ഭാവനാസൃഷ്ടികൾ
മെനെഞ്ഞെടുക്കാൻ കഴിവുള്ളവരാണെങ്കിൽ ഇതിന്റെ ബാക്കി നിങ്ങൾക്കൊന്ന് ശ്രമിച്ച്
നോക്കാവുന്നതാണ്.such comments are most welcome. അതു സമാനമായ
അനുഭവം തന്നെയാവാം.(അപ്പോൾ തുടർന്നൊരു പോസ്റ്റിടുന്നതിന്റെ സമയം ലാഭിക്കാമല്ലോ)
ചിലപ്പോൾ അതുവ്യത്യസ്തവും സുന്ദരവും ആയിരിക്കാം (എങ്കിൽ ഒരു കഥക്കുള്ള പ്ലോട്ട്
അതിൽ നിന്നടിച്ചെടുക്കാമല്ലോ) എങ്ങനെയായാലും സന്തോഷം..........
പിന്നെ ,നേരത്തെ പറഞ്ഞ നോവലിസ്റ്റുകളിൽ ആദ്യത്തെ രണ്ടുപേരെ നിങ്ങൾക്ക്
പരിചയംകാണും.മുന്നാമത്തെ പേരു കേട്ടിരിക്കാൻ വഴിയില്ല.അർഹിക്കുന്ന അംഗീകാരം
കിട്ടാതെ ചരിത്രതാ‍ളുകളിൽ മറഞ്ഞു പോയ ‘തോട്ടുങ്ങൽ അദ്രമാൻ’എന്ന അപസർപ്പക
സ്പെഷ്യലിസ്റ്റിനെകുറിച്ച് ‘കഥബാക്കി’ ക്കൊപ്പം അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ .....